Ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου

Ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου

Οι χιαστοί σύνδεσμοι αποτελούν τους κύριους σταθεροποιητές της άρθρωσης του γόνατος και συνδέουν το μηριαίο οστό με την κνήμη. Ο πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος (ΠΧΣ) εμποδίζει την προς τα εμπρός μετατόπιση της κνήμης σε σχέση με το μηρό. Ο οπίσθιος σύνδεσμος είναι βραχύτερος από τον πρόσθιο αλλά έχει διπλάσια ισχύ από αυτόν. Περιορίζει την προς τα πίσω μετατόπιση της κνήμης πάνω στο μηριαίο οστό.

Μηχανισμοί κάκωσης ΠΧΣ

Οι κυριότεροι μηχανισμοί κάκωσης του ΠΧΣ είναι η απότομη στροφή του μηρού πάνω στην κνήμη, μια τέτοια κίνηση συμβαίνει συχνά σε αθλήματα όπως ποδόσφαιρο, μπάσκετ ή κατά την προσγείωση από άλμα. Μπορεί να τραυματιστεί, επίσης , όταν υπάρχει υπερέκταση του γόνατος ή βίαιη μετατόπιση της κνήμης σε σχέση με το μηρό. Οι παραπάνω κινήσεις είτε μεμονωμένα είτε σε συνδυασμό ασκούν μεγάλο φορτίο στον σύνδεσμο σε σχέση με την ανοχή του με αποτέλεσμα να επέρχεται η ρήξη του.

Συμπτώματα

Το άτομο που έχει υποστεί ρήξη των χιαστών συνδέσμων εμφανίζει άμεσο πόνο, οίδημα, και δυσκολία κίνησης του γόνατος. Μπορεί να ακούσει και κάποιο χαρακτηριστικό ήχο της στιγμή του τραυματισμού. Σε κάκωση του πρόσθιου χιαστού, ο ασθενής παρουσιάζει αστάθεια και βαδίζει με δυσκολία, ενώ σε κάκωση οπίσθιου χιαστού μπορεί να φορτίζει το σκέλος μερικώς.

Φυσικοθεραπεία

Στην οξεία φάση κύριος στόχος είναι η μείωση του πόνου και του οιδήματος. Ο ασθενής πρέπει να αποφύγει τις δραστηριότητες που αυξάνουν τα συμπτώματα και να αφήσει τον οργανισμό να επουλώσει την κάκωση. Έτσι εφαρμόζεται το Κ.Α.Π.Α, που περιλαμβάνει την κρυοθεραπεία στην πάσχουσα περιοχή 3-4 φορές την ημέρα για 10 με 15’, ανάρροπη θέση για να μειωθεί το οίδημα, περίδεση με ελαστικό επίδεσμο για να προστατευτεί η άρθρωση από περαιτέρω τραυματισμό και να υποχωρήσει το πρήξιμο και φυσικά ανάπαυση για να βελτιωθεί η διαδικασία επούλωσης του τραυματισμένου ιστού.

Στη συνέχεια εφαρμόζεται θεραπεία με ραδιοσυχνότητα υψηλής ισχύος Tecar Therapy, υπέρηχος (φωνοφόρεση), μάλαξη, ειδικές τεχνικές κινητοποίησης της άρθρωσης, υδροθεραπεία, και T.E.N.S.

Μετά την υποχώρηση του έντονου πόνου και της φλεγμονής ο ασθενής εκτελεί ασκήσεις βελτίωσης της ελαστικότητας , δύναμης και ισορροπίας.